Misjonarz szwedzki – Erik Jedvardsson – wybrany na króla Szwecji w roku 1150, zwany “protoplastą dynastii Eryków” (“Erik ättens stamfar”) był już w średniowieczu czczony jako patron narodowy Szwedów, chociaż nie kanonizowany oficjalnie przez papieża. Wedle starej kroniki szwedzkiej, tej z roku 1275, był “sprawiedliwym, pobożnym królem”. Poniósł śmierć z ręki najeżdżcy – księcia duńskiego Magnusa Erikssona. Miało to miejsce w pierwszej szwedzkiej katedrze arcybiskupiej w Ostra Aros, na terenie dzisiejszej Starej Uppsali (Gamla Uppsala). Podczas uroczystości święta Wniebowstąpienia, 18 maja 1160 roku, król – pogróżony w modlitwie – odmówił opuszczenia kościoła przed zakończeniem Mszy świętej. Priorytet – cenniejszy ponad życie. To jego syn właśnie – Knut Eriksson – najprawdopodobniej założył miasto Sztokholm.

Relikwie św. Eryka znajdują się w tzw. Finstakoret w nowej, gotyckiej katedrze uppsalskiej.